در نشست تخصصی در خصوص نقش هوش مصنوعی در توسعه تجارت، دکتر سمیعزاده با ارائه سخنرانی با عنوان «هوش مصنوعی، تحول لجستیک و ایکامرس ایران؛ از D2C و کمپلکسهای لجستیکی به E2H»، به بررسی چشمانداز آینده لجستیک کشور پرداخت. این سخنرانی در چارچوب هوش مصنوعی در توسعه تجارت برگزار شد و با حضور مدیرعامل محترم هلدینگ فاخر، از پیشگامان توسعه زیرساختهای لجستیکی در کشور، همراه بود.
در ابتدای سخنرانی، دکتر سمیعزاده با ترسیم تصویر کلی از تحولات جهانی و با یک سوال سخنرانی خود را شروع کرد:
« آیا سازمانها از هوش مصنوعی (AI) تأثیر میپذیرند؟ برای پاسخ به این سوال و محدود کردن بحث، گفتگو را از حوزهی ایکامرس (E-commerce) و لجستیک آغاز میکنیم. در واقع، موضوع اصلی ایکامرس همانند شرکتهایی مانند آمازون است که در این زمینه تحولاتی عظیم بهوجود آوردهاند. این شرکتها معمولاً از مدلهای لجستیکی خاص برای رساندن کالا به مشتریان استفاده میکنند. بنابراین، لجستیک یکی از مهمترین جنبهها در تجارت الکترونیکی محسوب میشود.
حال باید بررسی کنیم که هوش مصنوعی (AI) چه تأثیری بر بیزنس مدل شرکتهای ایکامرس دارد. برای مثال، آمازون که یک شرکت پیشرو در زمینه تجارت الکترونیکی است، از هوش مصنوعی بهطور گسترده برای بهینهسازی عملیات خود در بخشهای مختلف استفاده میکند. این تأثیرات شامل استفاده از AI برای بهبود مدیریت زنجیره تأمین، پیشبینی تقاضا، و بهینهسازی فرآیندهای لجستیکی است.
امروز در جهانی زندگی میکنیم که سرعت، شفافیت و دسترسی، مفاهیمی حیاتیتر از همیشه شدهاند. در چنین دنیایی، لجستیک دیگر صرفاً حملونقل کالا نیست؛ بلکه شریان حیاتی اقتصادها و جوامع است.»
او با تأکید بر ضرورت عبور از مدلهای سنتی، به مدل D2C: ( ارتباط مستقیم تولیدکننده با مصرفکننده) اشاره کرد و گفت:
«D2C توانست بسیاری از واسطههای سنتی را حذف کند و سرعت و شفافیت را افزایش دهد. اما این نقطه پایان نیست؛ ما نیازمند حرکتی عمیقتر بهسوی مدلی هستیم که بهجای تمرکز صرف بر کالا، بر تجربه انسانی تمرکز داشته باشد: مدل E2H:(از اکوسیستم به انسان).»
در بخشی از سخنرانی، دکتر سمیعزاده به نقش پروژههای پیشرو در ایران، بهویژه در هلدینگ فاخر، اشاره کرد:
«مدل D2C در ایران نیز در حال گسترش است. در بخش لجستیک به این نتیجه میرسیم که اگر مدلسازیها بخواهند بهدرستی اجرا شوند، باید یکپارچهسازی صورت گیرد. در این میان، مفاهیم First Mile (نقطه جمعآوری کالا)، Mide Mile (هابها)وLast Mile (تحویل به مشتری نهایی) نقش کلیدی دارند.
اگر بخواهیم مدل D2C ( از تولیدکننده مستقیم به مصرفکننده) را پیادهسازی کنیم، تأثیر مستقیمی بر این سه ماژول خواهد داشت. در این مدل، کمپلکسهای لجستیکی یا مراکز یکپارچه عملیات، اگرچه در حال حاضر ممکن است وجود نداشته باشند، اما بهتدریج شکل میگیرند و بخش مهمی از این سیستم خواهند شد.
دکتر سمیعزاده با معرفی مفهوم E2H گفت:
«در رویکرد E2H، هدف لجستیک تنها تحویل یک محصول نیست؛ بلکه خلق یک تجربه انسانی، هوشمند، شفاف و پایدار است. لجستیک باید بتواند نیازهای انسانی را پیشبینی، تحلیل و بهصورت خودکار پاسخ دهد.»
با وجود ظرفیتهای بزرگ، دکتر سمیعزاده چالشهایی اساسی را نیز برشمرد:
دکتر سمیعزاده در پایان با ترسیم چشمانداز آینده لجستیک ایران گفت:
«امروزه تمام این کمپلکسهای لجستیکی در جهان با استفاده از هوش مصنوعی طراحی و اجرا میشوند. اما در ایران، با وجود موقعیت جغرافیایی منحصربهفرد و قرار گرفتن در شاهراه ارتباطی، هنوز بیشتر بهعنوان تمدن راهها و شهرها شناخته میشویم تا یک بازیگر فعال لجستیکی.
در حال حاضر، ما از بسیاری از کوریدورهای حملونقل اعم از دریایی، هوایی و زمینی فاصله داریم. با این حال، ایران ظرفیت بالایی دارد تا با پیشبینی ترندهای لجستیکی داخلی و بهکارگیری هوش مصنوعی برای ایجاد کمپلکسهای لجستیکی واقعی و مجازی، عقبماندگیهای موجود را جبران کند و به یک هاب منطقهای تبدیل شود.»
برای مشاهده کامل صحبتهای دکتر سمیعزاده کلیک کنید.